Natuurpad

Watermolen

Er stonden twee watermolens hier langs de beek. In 1589 is er brand en de onderste molen brandt af. De molen wordt ruim 40 jaar later weer opgebouwd en blijft dan een dikke 100 jaar aan het draaien. De molen was om koren te malen. Het water stroomde aan de onderkant langs. Je kunt in de beek nog de

middeleeuwse stenen zien liggen. Kloostermoppen heten die.

Heuvel Springertuin

Het zand voor de heuvel is het zand dat bij het graven van de vijver is vrijgekomen. Kijk ook eens naar de padenstructuur. Spannende kromme paadjes. Typisch voor Leonard Springer, die de tuin ontworpen heeft. Inmiddels ruim 100 jaar geleden.

De paden zijn zo, dat je een behoorlijk eind kunt lopen door de tuin, zonder twee keer over hetzelfde stuk te gaan.

Vijver en treurwilg

De treurwilg is het hele jaar door een parel aan de oever van deze vijver. In het vroege voorjaar komt er een geelgroene waas tevoorschijn: schitterend om te zien. Ook legt in deze tijd de bruine kikker zijn kikkerdril in het ondiepe water van de vijver.

Ijsvogel

Als je goed kijkt kun je wel wat gaten zien in de steile oever. Dat is van de ijsvogel. Kijk ook maar eens naar overhangende takken over de beek. Daar zit de ijsvogel graag op. Goed kijken of hij een visje ziet. En dan in een duikvlucht het water in en hap.

Een ijsvogel kan op een dag wel even veel eten als zijn eigen gewicht. Een ijsvogel weegt ook maar 7 A4-tjes.

Spinnen en klokjesgentiaan

In de zomer groeit hier de klokjesgentiaan. Een heel bijzondere plant, die behoorlijk zeldzaam is. In de herfst zie je, door de dauw, op de hei prachtige spinnenwebben. In andere jaargetijden zijn er ook wel spinnen. Niet iedere spin maakt een web. Maar de helft van de spinnensoorten maakt een web.

De andere spinnen vangen hun prooi door even een sprintje te trekken en hap! Of stiekem in een kuiltje gaan zitten. Komt er een lekker hapje langs, dan toeslaan.

Marken

Als je hier naar het infopaneel toeloopt, sta je bij een originele markesteen en wel van de markegrens tussen de marken Gammelke en Deurningen. De steen lag tot voor kort helemaal onder het zand, maar is nu weer zichtbaar gemaakt. Wanneer de marken ontstaan zijn, weten we niet precies. De eerste

vermelding komt uit 1207. In de 19e eeuw werden de marken ontbonden en werden de gemeenschappelijke gronden verdeeld. Behalve deze originele markesteen, liggen er op verschillende plekken in Het Hulsbeek weer vervangende stenen op markesteenlocaties, waar de originele markesteen verdwenen is.